Online koopgedrag: wat heeft dat met mijn slips te maken?

Online had ik nog geen enkel koopgedrag (denk ik) en nu heb ik voor het eerst mijn slips via internet gekocht! Nu zeg jij: ‘Komopzeg, waarom deel jij zoiets triviaals?’ Nou, ik voel mij even niet op mijn gemak in de ‘stenen winkel’. Dat ligt niet aan de retailer/ondernemer zeg ik er meteen bij. De corona heeft mijn consumentengedrag veranderd! Door die slips realiseerde ik mij dat ineens. Ik was een ouderwetse en trouwe ‘bricks-and-mortar’ consument: ik kocht bij voorkeur in een échte winkel, met échte mensen. Als ik via webshops iets kocht was dat incidenteel. Kleding, schoenen, ondergoed: echt nooit eerder online gekocht.

Het begon eind maart 2020 al met online aankopen van slippers, toen hobbyspul, toen een muis voor de pc. Ik moest uiteindelijk toiletartikelen kopen en ging uiteindelijk toch naar een drogist. Mijn aankomst: voordeur gebarricadeerd met rood-witte linten, in de rij staan, grote stickers op deuren, ramen en op de winkelvloer met ‘houd 1,5 meter afstand!’ Verplichte looprichting, geen kant uitkunnen tussen de winkelschappen met die 1,5-meterregel en verplichte winkelkarren. Personeel die mij na vijf minuten al achter de vodden aanzat om snel(ler) mijn keuze te maken en richting kassa te gaan. In verschillende winkels even zo verschillende interpretaties van de coronaregels.

Ik weet ook niet meer hoe ik op mede-klanten moet anticiperen: wat is de etiquette vandaag?! Mag ik langs iemand heen lopen als die staat te dralen bij het schap en het winkelpad maar een meter breed is? De een kijkt mij woest aan. Een ander doet alsof die gek is en negeert me volkomen, terwijl ik sta te wachten met mijn karretje (en mensen die achter mij staan hoor zuchten omdat ík niet doorloop!). Ik wilde contant afrekenen. Nu heb ik nog een ouderwets huishoudpotje dat ik wekelijks pin (ja, écht!). Contant betalen mocht niet. Hoezo vroeg ik: er staat toch ‘liefst’ geen contant geld, dus er staat niét dat het verboden is? Bij een andere kassa van een tuincentrum was de kassière zo stellig richting een geestelijk beperkte klant die stellig ‘nee, liéfst geen contant geld!!’ zei, waardoor de man de kluts kwijtraakte, want hij kon alleen contant betalen. Ik had met hem te doen, maar verbaasde mij vooral over de toon van de kassière: niet meelevend en onbuigzaam. Hoezo, de klant is koning?

Als het de ondernemer zelf aan de kassa was geweest, had die dit dan anders aangepakt? ‘Liefst’ betekent toch geen verbod? En je wilt toch verkopen? En dan bij een andere winkel hetzelfde: de dame wil mijn geld niet aannemen, maar pakt wel mijn net uitgezochte boek uit mijn handen… Is dat niet hetzelfde als geld aanpakken? Ik snap het allemaal wel, maar de stelligheid in het niet-accepteren van ‘gewoon’ geld gaat mij te boven. Mijn corona-winkelervaringen maken dat ik er tegenaan hik om boodschappen te doen. Vaker dan voorheen denk ik ‘ik bestel het wel online, lekker geen gedoe.’ Mijn slips kocht in bij een webwinkel die het hélémaal voor elkaar heeft. Natuurlijk kijk ik daarnaar als een online marketeer niet alleen als consument. Maar ook als consument kreeg ik weer een welkom gevoel, werd mijn vraag snel en goed beantwoord, kreeg een goede optie aangereikt en ik had weer een prettige aankoopervaring! Alleen pokke dat ik niet contant kan betalen. Nu betaal ik zonder nadenken elektronisch en is dat contante huishoudpotje naar het verleden verbannen. Dat houdt in dat niet alleen mijn consumentengedrag is veranderd 😉 maar ook mijn andere gedragingen. Hoe heeft de corona jouw consumentengedrag veranderd en waar let jij online op? Ik ben daar wel benieuwd naar…

Joke van der Mast
Online marketeer & SEO-specialist 

Lees ook mijn blog: Website klaar? Optimaliseren maar!

Deel dit artikel via LinkedIN