De laatste twee jaar lag mijn focus op ‘afleren’. ‘Afleren’. Tss, het woord alleen al. Zo zou ik het eerder geformuleerd hebben. Daarom ga ik nu verder zoals ik geleerd heb om te voelen, te denken en te handelen. Positief. Dat was een lastig proces zal ik je zeggen, met veel tranen en onzekerheid. Ik kwam wat shit tegen van mijzelf. En wat ben ik lang om die zwarte brij heen blijven draaien. Té bang voor de confrontatie met de ‘bang’ en dus langdurig uitstelgedrag. Zonde van de tijd achteraf gezien.

Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat als ik dat zwarte monster niet nú in de bek zou kijken, ik het nooit meer zou doen en er niets zou veranderen. Ik vond de moed om eindelijk echt ervoor gaan en die oude shit op te ruimen. Ik sprong. En wat was dat kinderlijk eenvoudig. Eigenlijk teleurstellend eenvoudig want het koste mij twee jaar om het toen. Na die figuurlijke sprong was de ‘bang’ weg, barrières weg. Zomaar… wég! Ik voelde de ruimte in mijn borstkast ontstaan om mijzelf te zien en te waarderen (geen flauwekul; ik kan het niet anders omschrijven). En zonder afleiding – van bang, werk, reizen, verbouwen of andere wilde ideeën zoals immigreren – ben ik dit jaar mijn nieuwe pad opgelopen. Waarheen? Ik heb geen flauw benul nog. De weg zelf al is een ontdekking. Teruggeworpen op mijzelf – nu, vandaag, gewoon, hier, thuis dankzij de Covid19-lock down – zijn mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen aan het groeien. Ik heb vroeger vaak gedacht ‘ik werk mijzelf nog eens echt kapot’ en toch vond ik die uit-knop maar niet. Ik sta nu ‘uit’. ‘Uit’ staat het gevoel dat ik mijzelf moet bewijzen. Dat ik niet dom, stom of achterlijk ben…

Om op dit punt te komen heb ik een NLP-opleiding gevolgd. Een waardevolle investering in mijzelf kan ik je zeggen. Zomer 2019 ben ik ook begonnen met tekenen. Tekenen betekent mijn ego loslaten, durven te doen, durven te falen, durven feedback te krijgen en met vertrouwen in mijzelf gewoon doorgaan. Mijzelf niet ontmoedigen als het eens niét goed lukt. Dankzij die tekenervaring ben ik in februari begonnen met twee opleidingen: online marketing en SEO. Méns, wat was ik de eerste lesdagen zenuwachtig! Alsof ik weer naar de middelbare school moest, zó zenuwachtig. “Iedereen in de klas is vast jonger dan ik” en “Wat als ik het tempo niet bijhoud” of nóg erger “Wat als ik er geen snars van snap?!” Dat waren heel veel wat-ten. Ik was inderdaad niet de jongste. Maar waar werd ik blij van? Te ontdekken dat mijn (werk)ervaring er meer toe doet dan een jongere leeftijd. Ik babbelde vlotjes mee tijdens de lessen en kon gemakkelijk vertaalslagen maken van lesstof naar praktijk.

Op 7 maart schreef ik mijzelf in bij de Kamer van Koophandel als zelfstandig online marketeer. Op 17 maart ging Nederland in lock-down. “Lekker begin van mijn zelfstandigheid” dacht ik nog. Was dat twee jaar geleden gebeurd, dan was ik in alle staten geweest: gefrustreerd, paniek, onrustig, opgefokt. Nu ben ik met de Coronacrisis niet blij uiteraard, want ik wil vooruit met mijn tokootje. Maar ik accepteer dat het is zoals het is. Daarom grijp ik deze periode aan om nog meer te leren: leren accepteren, leren meer te genieten, leren los te laten, leren te vertrouwen want, soit, het is niet anders. Balen en blèren hebben zin en maken mijn dag niet leuker. Positief blijven wel. En ja; ik ben nog steeds aan het tekenen én ik leer elke dag meer over de wereld van online marketing. Mijn opdrachtgevers vinden het geweldig omdat zij er ook weer van leren.

Maar mijn belangrijkste les is deze: ben positief en geniet van al je nieuwe ervaringen, Joke! Elke dag.